လူသိပ္မသိေသးေသာ အရိုးက်ိဳးတာေတာင္ ေဆးရံုသြားစရာမလိုတဲ့ အရိုးဆက္ပင္

တစ္ခါသား ကၽြဲႀကီးတစ္ေကာင္ ေတာင္ေပၚက ျပဳတ္ၾကၿပီး အရိုးေတြ အကုန္က်ိဳးေက်ေနတာကို အဲဒီအပင္ကအရြက္ေတြနဲ႔

အုပ္ထားခဲ့တာ ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ အေကာင္းပကတိအတိုင္း သူ႔ဘာသာ အိမ္ျပန္လာသတဲ့။ လြန္သားပဲ။

အသားေတြ ဟက္ပက္ရွနာခဲ့ရင္ေတာင္ အရြက္ကိုေထာင္းၿပီး အုံထားရင္ ခဏေလးႏွင့္ အသားေတြ ျပန္ဆက္သြားသတဲ့။

တစ္ခါသား ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ ၾကက္သားေတြကို အဲဒီအရြက္ႏွင့္ ထုတ္ပိုးေပးလိုက္တာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၾကက္က အေကာင္လိုက္ႀကီး ျပန္ျဖစ္ေနသတဲ့။ လြန္သားပဲ။

အေၾကာေတြဆို အလြန္သန္မာသတဲ့။ ကမၻာက ကုလို႔ မေပ်ာက္တဲ့ ပိုလီယိုေတာင္ အဲဒီအပင္ၾကား သြားထိုင္ေနရင္ ေပ်ာက္သတဲ့။

တစ္ခါသား ေျခေထာက္မသန္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အဲဒီအပင္ေတြၾကားမွာ အေလးသြားတာ။ ထလာေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက အေကာင္းအတိုင္း ျဖစ္ေနသတဲ့။ လြန္သားပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေထာင္လို႔ေတာ့ အေကာင္းသား။ သို႔ႏွင့္ အင္တာနက္မွာ ရွာဖတ္တယ္။ အထက္က ပုံျပင္ေတြက ဟုတ္လိနိုးနိုးရယ္။ အထူးသျဖင့္ အေၾကာအားတိုးေဆးအျဖစ္ သုံးသတဲ့။

အျမစ္ကို ႏြားနို႔ႏွင့္ စိမ္ေသာက္ရင္ ထန္းစ လွီးထားသလိုပဲဆိုလား ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား။

အသားဆက္ အရိုးဆက္ အေၾကာဆက္ကေတာ့ တကယ္ေကာင္းပုံေပၚတယ္။ ရပ္ထဲ ရြာထဲမွာေတာ့ လူေျပာ သူေျပာ အေတာ္မ်ားတယ္။

ထားပါ။ အေရးၾကဳံတဲ့အခါ သုံးလို႔ ရတာေပါ့။ ထို႔ထက္ ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲ သစ္ပင္ကိုခ်စ္ခ်စ္ ကိုယ့္အတြက္ အသုံးက်လို႔ ေဆးဝါးျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုပဲ

ခ်စ္ခ်စ္ သစ္ပင္ေလးေတြကို ခ်စ္တတ္ရင္ “ေဆးပင္တဲ့ဟဲ့”ဆိုၿပီး သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ေလာက္မ်ား စိုက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ လက္ေညာင္းခံရက်ိဳး နပ္သပ။

ဘုန္းႀကီးဦးနာဂသိန္ရဲ့ ပုံျပေဆးအဘိဓာန္ထဲ ရွာၾကည့္တယ္။ ဗဟုသုတအျဖစ္ အဲဒီထဲက ကူးေပးလိုက္ပါတယ္။

ပုံသဏၭာန္ ။ ။ ပင္ေထာင္ငယ္ အပင္မ်ိဳးျဖစ္၏။ အရြက္ အင္ရြက္ထက္ပင္ ႀကီး၏။ ေခြးသြားစိပ္ ရွိ၏။ အကိုင္းမ်ား စိမ္း၏။

အပြင့္သည္ ျဖဴ၏။ အျမစ္သည္ ဥကဲ့သို႔ ျဖစ္၏။ အျမစ္ကို အေရာင္ဆိုးရန္ အသုံးျပဳ ရ၏။ ေဆးလည္း အသုံးျပဳ ရ၏။

ဂုဏ္ႏွင့္ စြမ္းရည္ ။ ။ အျမစ္သည္ ခ်ဳပ္၏။ အနာကို အသားႏု တက္ေစ၏။ နာက်င္ကိုက္ခဲျခင္းကို ေပ်ာက္ကင္းေစ၏။

ေသြးယိုစီးျခင္းကို တားျမစ္တတ္၏။ ကိုယ္၌ နာက်င္ ကိုက္ခဲျခင္း ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ အျမစ္ကို ေသြး၍ ပူေအာင္ ျပဳၿပီးလၽွင္ လိမ္းေပးရ၏။

အခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသတို႔၌ အရြက္ႏုကို ဟင္းခ်ိဳခ်က္ စားၾက၏။ အျမစ္ကို ေသြးလိမ္းလၽွင္ ေပြးေပ်ာက္၏။ ၎၏သတၳဳရည္ကို အနာျမဳံမ်ား၌ အုံေပးလၽွင္ အနာက်က္၍ အသားႏုကို တက္ေစ၏။

ေရာဂါအလိုက္ အသုံးျပဳနည္း

ေပြးနာ ။ ။ ၎အျမစ္ကို ေရႏွင့္ ေသြးလူးေသာ္ ေပြးနာမ်ား ေပ်ာက္ကင္း၏။

အေၾကာေရာင္ေရာဂါ ။ ။ ၎အျမစ္ကို ေရႏွင့္ ေသြး၍ မီးႏွင့္ အတန္ငယ္ ပူေအာင္ ေႏႊး၍ အေၾကာတေလ်ာက္ ေရာင္ရမ္းရာ၌ လိမ္းက်ံေပးလၽွင္ အေၾကာေရာင္ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း၏။

အနာ အသားႏု တက္ေဆး ။ ။ ၎၏အျမစ္ကို ေရႏွင့္ ညက္ညက္ပါေအာင္ ႀကိတ္၍ အဝတ္စေပၚတြင္ ထိုႀကိတ္ၿပီးေဆးကို

သုတ္လိမ္း၍ ဖေရာင္းခ်က္ ကပ္သကဲ့သို႔ အနာေပၚ၌ ကပ္ေပးပါက အနာသည္ အသားႏု လၽွင္စြာ တက္၏။

အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး ။ ။ ခႏၶာကိုတြင္ မည့္သည့္ ေနရာမဆို ကိုက္ခဲ နာက်င္ခဲ့ေသာ္ ၎အျမစ္ကို ေသြး၍ မီးႏွင့္ ေႏြးေႏြးျဖစ္ေအာင္ ကင္ၿပီး သုတ္လိမ္းေပးပါက ကိုက္ခဲ နာက်င္ျခင္း ေပ်ာက္ကင္း၏။

အနာ ေသြးတိတ္ေဆး ။ ။ အနာေပါက္တို႔၌ အနာသည္ ေသြးမ်ား ယိုစီေနေသာ္ ၎အျမစ္ကို ေရႏွင့္ ေသြးလိမ္းပါက အနာသည္ ေသြးယိုစီးျခင္းမွ ရပ္စဲသြားလိမ့္မည္။

(ပုံျပေဆးအဘိဓာန္ ပထမအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၉၂) All credit goes to the original writer and thank you.